Міхаіл Мархель: «Я рады, што гэты матч у нас ёсць»

Галоўны трэнер нацыянальнай зборнай Беларусі, у кампаніі паўабаронцы Уладзіслава Клімовіча, адказаў на пытанні журналістаў, напярэдадні матчу супраць Чарнагорыі.

- Якія задачы на ​​наступны матч?

- Я рады, што мы дамовіліся, і гэты матч у нас ёсць. Гэта апошняя магчымасць праверыць наш бліжэйшы рэзерв і кандыдатаў. Адначасова мы ставім задачу найграць нейкія гульнявыя сувязі і праверыць тую гульню, якую мы хочам бачыць у матчах Лігі нацый.

- Ці ўсе гатовыя гуляць?

- На жаль, не абышлося без страт. Атрымалі траўмы і не змогуць прыняць удзел Аляксандр Гутар і Юрый Кавалёў.

- Улад, як рыхтуешся да гульні? У тваім асабістым рэйтынгу, дзе знаходзіцца зборная Чарнагорыі?

- Любая гульня за зборную Беларусі - перш за ўсё як свята. Тым больш у маім узросце і не так шмат я гуляў за зборную. Таму настрой толькі прыўзняты. А пытанне пра рэйтынг - я, напэўна, не так шмат правёў такіх вялікіх матчаў, таму, вядома, гэтая гульня будзе цікавай для мяне, з добрым, моцным супернікам.

- Улад, у складзе супернікаў Марка Сіміч і Барыс Капітавіч. Ці можна казаць, што для цябе гэта будзе маленькая гульня ЧБ супраць БАТЭ?

- Напэўна, так не варта казаць. Бо акрамя гэтага ў іх будзе гуляць яшчэ 9 чалавек, з якімі я не гуляў ні разу. Вядома, калі гуляеш супраць гульцоў з твайго чэмпіянату - гэта цікава. Для цябе гэтыя гульцы вядомыя, ты стараешся, можа быць, нават з падвоенай энергіяй супраць іх гуляць.

- Міхаіл Міхайлавіч, памятаеце Ці вы гульню з Югаславіяй ў пачатку 90-ых на гэтым стадыёне?

- Памятаю, я гуляў тут. Тая гульня для мяне вельмі прыемная. Лёс звёў, што я яшчэ раз апынуўся тут. Шмат змянілася. Калі шчыра, ёсць невялікая настальгія нават пра тое, як хутка час ляціць. Мне вельмі прыемна ўзгадваць тых, з кім я тут гуляў. Добразычлівы народ. З цеплынёй успамінаю той час, калі я тут быў.

- Што вы чакаеце ад заўтрашняга матча? Што вы чакаеце ад сакавіцкіх матчаў Лігі нацый?

- Яшчэ раз паўтаруся, што гэта важнейшы матч для нас у плане падрыхтоўкі да Лігі нацый. Нам адначасова трэба вырашыць задачу і людзей паглядзець, і гэта апошні наш шанец у такіх абставінах на ​​ўзроўні нацыянальных зборных згуляць. Дай Бог, яшчэ ў лютым правядзем збор. Тым больш апошняя гульня сезону, хацелася б скончыць на мажорнай ноце.

- Якія ў вас успаміны аб Падгорыцы і каго з тых гульцоў памятаеце?

- Многіх памятаю. Капітан у нас быў Божавіч, вельмі цёплыя ўспаміны пра трэнера Жывадзінавіча, нападаючым Драбняке. Была вельмі добрая каманда. Умоў асаблівых не было, для мяне гэта былі першыя легіянерскую хлеба. Менавіта там я зразумеў, як трэба трэніравацца, ставіць мэты і дамагацца іх. Калі заехалі ў гатэль, убачыў калідор і ўспомніў, як маглі трэніравацца ў калідорах, калі не было пагоды. Для цяперашняга пакалення гэта нонсэнс, але так было.